BİZLERİ büyüten, bugünlere getiren en değerli varlığımızdır ailemiz…
Bir kız çocuğunun babasını kaybetmesi ne kadar acı ise bir annenin de eşini kaybetmesi o kadar acıdır…
Kız çocuğu zamanı geldiğinde yuvadan uçar gider, geride bir anne bırakır...
Ayrıca kız çocuğu babaya bağlılığı ile tanınır erkek çocuğu da anneye…
Peki ya anneyi hiç düşündük mü?
Çocuklar herşeyi çabuk unuturlar…
Yatağına yattığında üzüntülü olsa da bir müddet sonra alışıyorlar.
Peki ya anne? Yapayalnız kaldığında, yatağına uzandığında içten içe ağlayandır anne… Çocuklarına ne kadar da güçlü görünmeye çalışsa da sonuçta yıllarını verdiği, ömrünü adadığı, hayatını, aynı yastığı, mutluluğunu, derdini paylaştığı eşini, çocuklarının babasını kaybedendır anne…
Sofraya bir tabak eksik koymanın acısını yaşayandır anne…
Bir yanı eksik kalan, hayat arkadaşını kaybedendir anne…
Geride kalan anılar, kıyafetlerle acısını hep taze tutandır anne…
Ütü masasına geçip ütü yaparken eşinin kıyafetleri elinde kalandır anne…
Ölüm zamanı geldiğinde Allah’ın verdiği canı Allah’a teslim etmektir.
Bu, inancımızın gereğidir..
Her ölüm erken ölüm diyoruz, kimisi babasına, kimisi eşine doyamadan, veda edemeden gidiyor… Peki ya veda etme imkanı olsa neler dökülür ki dudaklardan?
Çocukların varsa yaptığı hatalardan özür dileyemediğini, eşinin onu nasıl sevdiğini belki hiç, belki yeterince söyleyememesini düşünün… Daha neler, neler…
Bu veda uzun veda, bu veda geçici hayattan kalıcı hayata gitmektir…
Bizler ölümün güzel olduğunu Necip Fazıl Kısakürek’in mısaralarıyla daha net anlıyoruz:
“Ölüm güzel şey budur perde arkasından bakan
Ölüm güzel olmasaydı ölür müydü Hz.Peygamber”
Peki eşin ve çocukların babaları ile ilgili hayalleri varken, babanın hayalleri yokmuydu sizce? Evlatlarını yetiştirmek, okutmak, büyütmek, zamanı gelince onları evlendirmek, mutlu anlarında yanlarında olmak… Bu da babanın beklediği en güzel günlerdi…
Ömür yetmeyince Azrail geldiğinde hayal de biter umut da...
Dün Babalar Günü’ydü…
Bugün çocuklar gördüm babaları olmayan, Kimi hiç tanımadan kaybetmiş, kimisi de sonradan…
Bir başka hüzündü hiç tatmamak baba sevgisin...
Bir başka zordu,babasız olmak.
Siz düşündünüz mü hiç ?
Ne kadar da zor,babalar gününde babasız kalmak.
Bir çocuk gördüm mezar taşında,ağlar.
Bir çocuk gördüm babasına dualar okur yürekler dağlar…
Allah Babalar Günü’nde babasız, Anneler Günü’nde annesiz bırakmasın…
YORUMLAR