Kıymetli okurlar,
Hoş gelir Ramazan! Her zaman, hoşluklarla gelir!
Hiçbir günahkâr eli değmemiş bir Hacerü’l-esved gibi, gecenin—bir Kâbe örtüsü gibi gecenin—göğsünde asılı bembeyaz, nurdan bir kandile benzeyen Ay; Receb’in ve Şaban’ın ardından, gökyüzünün kadife tenine, bir huri kirpiği gibi düştüğünde gelir!
Nicedir yetimlik çeken oğulcağızlarının başını okşamaya, cepleri şeker dolu baba gibi gelir!
Çok zamandır ana sıcaklığından mahrum bebeleri sarıp sarmalamaya, öpüp koklamaya yetişen, göğsü süt ve şefkatle dolu ana gibi gelir!
Yâr gibi gelir, özlenen sevgili gibi gelir!
Nefessiz hastalara Hekim-i Lokman gibi, yaralara merhem gibi gelir!
Tutmayan dizlere, derman gibi gelir!
Karanlığa ışık, günaha tövbe gibi gelir!
Aç bırakmaya değil, doyurmaya gelir!
Susuzluktan kurutmaya değil, Hicaz’dan, zemzem gibi gelir!
Hoş gelir Ramazan! Her zaman hoşluklarla gelir!
Rahmet, ipekten bir şal gibi üzerimizi örterken; mümin evlerinin gece yanan ışıkları, omuz omuza verip, şehirler kadar büyük mahyalara, HOŞ GELDİN RAMAZAN yazar.
Bereketli sahur sofralarının başında şükür yenir, hamd içilir...
“Oruç, bizden öncekilere olduğu gibi, sakınıp korunalım diye bize de farz kılınmıştır” artık!
Ağızlar susar, diller susar, mideler susar, müminler susar.
Bu suskunlukta, nicedir sağır kesildiğimiz nimetler âleminin sesleri duyulur.
Suyun serin sesi, ekmeğin dumanlı çıtırtısı, meyvelerin neşeli gülücükleri oruç sessizliğinde işitilir.
Ve iftar vakitlerinde bütün bu seslere, oruç duaları karışır:
“Senin rızan için oruç tuttuk, Sana inandık ve Senin verdiğin nimetler ile orucumuzu açıyoruz Allah’ım, Bismillah!”
Rahmet, ipekten bir şal gibi üzerimizi örter.
Ağızlar şükür söyler, diller, hamd eder…
Komşusu açken, kimsenin gözüne uyku girmez artık.
Sofralarda yer açar; yedirdikçe daha iyi doyar, içirdikçe daha iyi kanarız. Verdikçe, artar malımız...
Melekler imrenir halimize, Reyyan bize seslenir: “Oruçlular gelsin! Oruçlular nerede?”
Mahyalarda, HOŞ GELDİN RAMAZAN yazar.
Hoş gelir Ramazan! Her zaman, hoşluklarla gelir.
Kalın sağlıcakla…