Kıymetli okurlar ;
Hayatın akışı içerisinde insanlar çoğu zaman makam, mevki, servet ya da güç peşinde koşar. Oysa tüm bu imkânlar, dünyevi şartların değişkenliğine bağlıdır. Bugün en yüksek koltukta oturan bir insan, yarın sıradan bir vatandaş olabilir; dün zengin olan biri, ertesi gün yoklukla karşılaşabilir. Bu durum bize gösterir ki asıl değer, makamların değil; insanlığın kendisindedir.
Tarih boyunca nice hükümdarlar, devlet başkanları, yöneticiler gelmiş ve gitmiştir. Adları bir dönem çokça anılmış, kudretleriyle övülmüşlerdir. Fakat zaman geçtikçe o makamlar başka ellere geçmiş, isimleri ise tarih kitaplarının sayfalarında silik bir satır olarak kalmıştır. İnsanlar koltuklarını, unvanlarını veya şöhretlerini koruyamaz; çünkü bunlar fani dünyaya aittir.
Buna karşılık insanlık, vicdan, merhamet, adalet ve iyilik kalıcıdır. Bir insan makamını kaybetse bile insanlığını koruduğu sürece gönüllerde yaşamaya devam eder. İnsanlıktan nasibini almamış, sadece makamıyla var olmaya çalışan kişiler ise koltuklarını kaybettikleri gün unutulmaya mahkûmdur.
İnsan, hayatı boyunca makamıyla değil, insanlığıyla hatırlanır. Hz. Mevlânâ’nın dediği gibi: “Nice elbiseler gördüm içinde insan yok, nice insanlar gördüm üzerinde elbise yok.” Bu söz, insanın değerinin makam ya da dış görünüşle ölçülemeyeceğini vurgular. Toplumun hafızasında iz bırakanlar, görevdeyken halkına adaletli davrananlar, mazlumun yanında duranlar ve iyilikle anılanlardır.
Makamlar gelip geçer, koltuklar el değiştirir, servet tükenir. Ancak insanın ardında bıraktığı güzel davranışlar, iyilikleri ve gönüllerde bıraktığı iz baki kalır. Bu nedenle asıl hedef; makamla yükselmek değil, insanlıkla yücelmektir.
Kalın sağlıcakla…
YORUMLAR